Miłośnik Teatru Lalek nr 21
Drodzy Miłośnicy!
Bywa, że w teatrze lalkowym nie ma słów, muzyki… ale zgodzicie się chyba, że nie może w nim zabraknąć ruchu. Ten z kolei musi operować znakami czytelnymi dla widza. Ruch lalek nie powinien być przypadkowy, musi coś oznaczać i w dużej mierze decyduje o wymowie przedstawienia (pisaliśmy już o tym w jednym z wcześniejszych numerów „Miłośnika”). To oczywiste i niby to wiemy, a jednak… Oglądając prezentacje amatorskich grup lalkowych wciąż jeszcze zauważamy duże braki w tej materii. Najczęściej spotykanym błędem jest statyczne ilustrowanie gry przez stojące w miejscu i „potrząsane” lalki. Dlatego też, w trosce o nieustające dążenie do animacyjnej doskonałości, przypominamy najważniejsze zasady gry lalką.
Tymczasem w rozdziale pn. Technika Teatru Lalek – przedstawiamy specyficzną odmianę tego teatru, w którym wykorzystywana jest animacja pośrednia. Aktor wciela się w rolę „mechanika”; buduje lalkę i wyposaża ją w odpowiedni mechanizm (kiedyś hydrauliczny lub zegarowy, dzisiaj głównie elektroniczny). Teatr mechaniczny – znany już w starożytności, największą popularność zyskał na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego współczesną odmianę stanowią roboty, animatroniksy i automaty wykorzystywane do celów widowiskowych.
Teatr Lalek i Cieni „Baśniowy Świat” z Nowego, świętuje swoje dwudziestopięciolecie! Znany nie tylko na Kociewiu i w regionie kujawsko-pomorskim, ale odnoszący sukcesy także w skali ogólnopolskiej. O fenomenie tego teatru – piszemy w kolejnym rozdziale naszego wydawnictwa.
Jedną z charakterystycznych cech teatru lalek jest kontrast pomiędzy człowiekiem grającym w żywym planie, a lalką na parawanie. Przy prawidłowej grze aktorskiej ów kontrast będzie wyrazisty i silnie działający na widza. Jest to bardzo sugestywny środek wyrazu właściwy teatrowi lalek. Umożliwia on przeciwstawienie sobie dwóch światów o różnych fakturach: świata realnego, biologicznego (żywego) oraz świata fantazji, z lalką tworzącą ów klimat poetycko-baśniowej ułudy. Znakomicie wyczuwają to dzieci, które – co ciekawe – zawsze przedkładają lalkę nad aktora. Przeczytamy o tym w artykule „Aktor z lalką” relacjonującym ubiegłoroczną XXIV Biesiadę Lalkarską.
A ponad to…
Kontynuujemy nasz Mały Słownik Teatru Lalek przybliżając kolejne terminy związane z teatrem. Tym razem są to hasła litery „N”.
Wspominamy minione „Biesiady Lalkarskie” w Nowem. Tym razem są to spotkania organizowane w latach 2003-2006.
Powracamy też do tegorocznych edycji przeglądów teatralnych: rodzimego kujawsko-pomorskiego „Teatru bez granic” oraz XLVI Ogólnopolskiego Spotkania Lalkarzy w Puławach.
A w biblioteczce repertuarowej? „Piotruś Pan i porwanie Wandy”! Swobodna adaptacja inspirowana znaną powieścią szkockiego pisarza i dramaturga J. M. Barriego.
Miłej lektury!
„Miłośnik Teatru Lalek” – pobierz 21. numer wydawnictwa (PDF)
