Wieczór z kulturą ukraińską: Salomea Kruszelnicka – fotogaleria
Kolejne spotkanie z cyklu Wieczór z kulturą ukraińską – Salomea Kruszelnicka (Соломія Крушельницька) ukraińska gwiazda operowa odbyło się w Kujawsko-Pomorskim Centrum Kultury we wtorek, 22 listopada. Wydarzenie w Salonie Hoffman prowadziła Marija Koczur, a tłumaczyła z języka ukraińskiego na polski Mariia Stasyuk.
W czasie wieczoru usłyszeliśmy fragmenty słynnych arii operowych śpiewanych przez Salomeę Kruszelnicką w wykonaniu polskich artystów – Anny Niemiec-Mościckiej (sopran) i Jacka Szczepańskiego (fortepian): He Shall Feed His Flock – aria sopranowa z I części oratorium Mesjasz, How Beautiful Are The Feet – aria sopranowa z II części oratorium Mesjasz G.F. Haendla oraz Un bel di, vedremo – aria Cio-Cio San z II aktu opery Madame Butterfly G. Pucciniego.
Partnerem wydarzenia była Fundacja Bezpieczny Świat. Dzięki wspólnym działaniom marketingowym udało się zaprosić wielu gości z Ukrainy, sala była pełna.
Salomea Kruszelnicka (1873–1952 Lwów), śpiewaczka pochodząca z szanowanej rodziny ukraińskiej. Ukończyła konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego w klasie śpiewu słynnego pedagoga, Walerego Wysockiego. Po debiucie w Operze Lwowskiej w partii Leonory w Faworycie Donizettiego (1893) doskonaliła umiejętności wokalne we Włoszech, następnie wróciła do Lwowa. Występowała na tamtejszej scenie, a także w Odessie, we Włoszech i w Chile. W latach 1898–1902, po sensacyjnym debiucie w tytułowej partii Aidy Verdiego, była solistką warszawskiego Teatru Wielkiego, najlepiej opłacaną ze śpiewaczek zespołu. Stworzyła tu wówczas wiele znakomitych ról. Doceniano jej wybitny talent aktorski. Jej śpiewaczy artyzm polegał na idealnym zespalaniu muzyki z tekstem, na dostrajaniu barwy i natężenia głosu do wyrażanych emocji. Po opuszczeniu Warszawy krążyła między scenami Włoch i Lwowa. Przeszła do historii opery jako ta, która po klapie prapremiery Madame Butterfly Pucciniego w La Scali (luty 1904), kreując tytułową postać w zmienionej wersji opery w Brescii (maj 1904), zapewniła dziełu uznanie i niesłabnące po dziś dzień powodzenie. Wyszła za mąż za włoskiego adwokata, przyjęła włoskie obywatelstwo. W 1927 r. odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie z recitalami pieśni ukraińskich. Przywiązana do rodziny, w 1936 r. przyjechała do Lwowa (dwie jej młodsze siostry, Anna i Kazimiera, też były śpiewaczkami). Władze sowieckie uniemożliwiły jej powrót do Włoch i odzyskanie zgromadzonego tam majątku.
Od końca XX w. pamięć o Kruszelnickiej w jej ojczystej Ukrainie jest coraz bardziej żywa. Od 1991 r. Muzeum Salomei Kruszelnickiej działa we Lwowie w apartamencie historycznej kamienicy, w którym niegdyś mieszkała, i wciąż powiększa swoje zbiory. W 1998 r. Operze Lwowskiej nadano imię Salomei Kruszelnickiej, jej pełna nazwa brzmi dziś: Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu.
Marija Koczur Formanyuk, obecnie uchodźczyni z Ukrainy, to ceniona aktorka teatralna i filmowa. Urodziła się w 31 lipca 1942 roku w Tambow. W 1963 roku ukończyła Kijowski Instytut Teatralny. W latach 1963–2004 pracowała jako aktorka Kijowskiego Akademickiego Teatru Młodego Widza na Lipkach, gdzie zagrała ponad 100 ról w repertuarze klasycznym i współczesnym. Pracowała jako zastępca dyrektora Muzeum Literackiego im. Hryhorija Koczura.
