Z cyklu Piękna nasza Polska cała: „Wielkanoc na Kurpiach – Palmy, leluje i byśki…”

Salon Hoffman KPCK, pl. Kościeleckich 6 w Bydgoszczy,  do obejrzenia online pod adresem: https://kpck.pl/cyklu-piekna-nasza-polska-cala-wielkanoc-kurpiach-palmy-leluje-byski/ . 
W maju, jeśli obostrzenia pandemii pozwolą,  zaprosimy państwa do Salonu Hoffman na opowieści o pięknej kurpiowskiej krainie, prosimy śledzić nasze media internetowe.

Kurpiowszczyzna – kraina etnograficzna obejmująca tereny Puszczy Białej i Puszczy Zielonej. Piękna przyrodniczo leży między Myszyńcem, Ostrołęką, Nowogrodem i Kolnem. Granicę wyznaczają rzeki: Orzyca, Pisa, Bug i Narew. Rdzenni mieszkańcy obecnie nazywają się Kurpiami choć wcześniej powszechnie nazywano ich Puszczakami. Głównymi ośrodkami kultury kurpiowskiej są miejscowości: Łyse, Kadzidło i Myszyniec. To przede wszystkim tu z pietyzmem kultywuje się tradycje ludowe i lokalne zwyczaje, tak bardzo wyróżniające ten region.

Święta Wielkiej Nocy, zwane w regionie kurpiowskim Zielganocą, to najważniejsze święta w roku liturgicznym. Wiąże się z tym wiele interesujących i barwnych zwyczajów, które stanowią o wyjątkowym kolorycie tych ziem. W całej Polsce znana jest tradycja konkursu na najpiękniejszą i jednocześnie najwyższą palmę wielkanocną. Nierzadko palmy takie mają długość kilku metrów i stanowią ozdobę ołtarza w kościele przez cały rok, do kolejnych Świąt Wielkanocnych. Pielęgnuje się tu również zwyczaj wykonywania charakterystycznych wycinanek kurpiowskich, z których najbardziej rozpoznawalna jest leluja. Artystki ludowe wykonują ozdoby z bursztynu, tworzą pająki ze słomy, bibuły i grochu, nazywane kiercami, oraz niespotykane w innych regionach figurki zwierząt pieczone z ciasta – byśki. Wystawa, na którą zapraszamy ma pokazać piękno Kurpi, bogactwo tradycji i życia duchowego ludności puszczańskiej, z których wiele jeszcze pozostało wciąż żywych i trwa wśród mieszkańców Kurpiowszczyzny.