18 marca 1958 roku w Wojewódzkim Domu Kultury, miesz­czącym się przy ul. Toruńskiej 30, uruchomione zostaje kolejne kino w Bydgoszczy – KI­NO „ADRIA”.

Powstaje ono z inicjatywy i na wniosek ówczesnego dyrekto­ra Wojewódzkiego Domu Kultury – dziś Wojewódzkiego Ośrodka Kultury – mgr Zbignie­wa Czerskiego. W odróżnieniu od sieci kin państwowych, „Adria” funkcjonuje jako kino domu kultury – tzw. kino społeczne. Powołanie kina „Adria”, to realizacja polityki kultu­ralnej tamtego okresu, polityki zakładającej szybki rozwój infrastruktury kulturalnej miasta oraz, a może przede wszystkim wzbogacenie ofert kulturalnych Wojewódzkiego Domu a następnie Ośrodka Kultury, ofert związanych z popularyzacją kultury filmowej.

To w oparciu o kino „Adria” realizowano wówczas wiele ciekawych imprez filmowych takich jak: festiwale, przeglądy, konfrontacje, maratony filmowe, seminaria wojewódzkie i ogólnopolskie. Do znaczniejszych z nich, zwłaszcza w latach 60-tych do 80-tych, zali­czyć można liczne prezentacje kinematografii różnych krajów. Prezentowane było więc kino radzieckie, ale i kino francuskie, włoskie, szwedzkie. Odbył się przegląd filmu fran­cuskiego lat 50-tych. Prezentowano filmy tematyczne takie jak: Przegląd filmów sporto­wych (1966 r), przegląd filmów górskich (1987r.)

Sporo ofert „Adria” kierowała do bardzo młodej widowni. Wspomnieć tu należy choćby Festiwal Filmów dla Dzieci „SEMAFOR” (1983r.), akcje wakacyjne „Adrii” takie jak: „Wakacje z filmem”, „Spotkania z filmem”, poranki filmowe, kino lektur szkolnych. Przez szereg lat, „Adria” była też kinem studyjnym. Od 1976 roku do 1990 prowadziła nieprzerwanie Dyskusyjne Kluby Filmowe. W latach 1976 do 1983 był to akademicki DKF „BEANUS”, skupiający młodzież bydgoskich uczelni, głównie Wyższej Szkoły Pe­dagogicznej. Począwszy od 1984 roku do 1990 powstaje i działa prężnie DKF „ADIA” prowadząc dwie sekcje: sekcję dla nauczycieli (200 osób) i sekcję młodzieżową (250 osób). Przez krótki okres działa również trzecia sekcja, sekcja dziecięca

(1984 do 1985Sekcje te „w oparciu o kino „Adria” organizują liczne wojewódzkie i ogól­nopolskie seminaria filmowe., m.in. w 1985 roku – „Nowe kino radzieckie a w 1988 roku – „Walka o niepodległość w polskim filmie.”. W roku 1991 odbywa się w „Adrii” kolejny przegląd filmów „KONFRONTACE FILMOWE”, W przeciągu 10 dniowego ich trwania zaprezentowano ok. 15 najciekawszych filmów różnych kinematografii.

Pewnym przełomem w dziejach „Adrii”, przełomem techniczno standardowym był rok 1977. Wówczas to po kilkuletnim generalnym remoncie Woje­wódzkiego Domu Kultury „Adria” wyposażona zostaje w amfiteatralną widownię, miękkie fotele dla widzów oraz nową aparaturę projekcyjną i panoramiczny ekran. Od tej chwili staje się kinem panoramicznym..

W okresie swej 40- letniej działalności przechodziła „Adria” różne koleje losu. Nie omi­nęły jej typowe kłopoty i problemy jakie dotykały większość kin w Polsce. Chodziło tu głównie o repertuar i widzów., które determinowały rentowność kin . „Adria” jako kino społeczne” często traktowana była po „macoszemu” przez ówczesnego głównego i jedyne­go dystrybutora jakim była Centrala Wynajmu Filmów. Otrzymywała bowiem w większo­ści filmy powtórkowe,, a premiery były wielkim wydarzeniem w dziejach „Adrii”.

Zdecydowaną zmianę sytuacji przyniosły lata 90-te. Mimo znanych trudności gospodarczych i ekonomicznych, licznych cięć budżetowych, zamykania placó­wek kulturalnych w tym licznych kin „Adria” począwszy od roku 1992 zaczyna piąć się w górę. Daje się zauważyć systematyczną zmianę polityki repertuarowej a w ślad za nią i wzrost liczby widzów i rentowność kina. „Adria” z wolna przekształca się w kino komer­cyjne w tym dobrym tego słowa znaczeniu.

Prawdziwym przełomem w dziejach „Adrii” staje się rok 1993. Wówczas to, w kwietniu tego właśnie roku (16.04.93r.) zamontowano w niej naj­nowocześniejszą aparaturę nagłaśniającą DOLBY STEREO SR., aparaturę umożliwiającą stereofoniczne odtwarzanie ścieżek dźwiękowych filmu. Filmem inaugurującym tę apara­turę , jej możliwości i jakość odbioru dźwięku był film R. Scotta” 1492 – Wyprawa do raju” z Gerardem Depardieu w roli Krzysztofa Kolumba i piękną muzyką Vangelisa. W tym to czasie „Adria” była trzecim kinem w Polsce wyposażonym w tego rodzaju aparatu­rę. Od tej pory znacznie wzbogacony został repertuar kina, ilość dystrybutorów zabiegają­cych o projekcje w kinie „Adria”. W 1994 roku odbyła się bydgoska edycja Międzynaro­dowego Festiwalu Operatorów Filmowych „CAMERIMAGE 94”. Rośnie systematycznie ilość widzów i znacznej poprawie uległa reklama kina. W listopadzie 1993 roku tygodnik „Film” przedstawił ranking kin w Polsce, przyjmując jako podstawowe trzy kryteria decy­dujące o popularności kina. Są nimi: atrakcyjność repertuaru, dobra reklama i standard obiektu. W rankingu tym „Adria” wraz z „Polonią” znalazła się na poczesnym miejscu.

Rok 1997 to kolejna znacząca inwestycja w kinie „Adria”. W styczniu tego roku kino to wyposażone zostaje w kolejną nowoczesną aparaturę tzw. pętlę induktofoniczną, aparaturę umożliwiającą odbiór dźwiękowy filmu i przedstawień teatral­nych osobom niedosłyszącym.

Ten krótki przegląd dziejów „Adrii” w minionym 40-leciu pokazuje zdecydowane tenden­cje rozwojowe kina, tendencje zmierzające do pełnego dostosowania się i spełnienia wy­mienionych tu już trzech kryterów: tj. doskonalenie repertuaru ,uatrakcyjnienie reklamy oraz podnoszenie standardu kina.

Za tymi obserwowalnymi zmianami i postępem stoją konkretni ludzie, o których trudno nie wspomnieć z okazji przypadającego jubileuszu 40-lecia „Adrii”.

W kolejnych latach kinem „Adria” kierowali dyrektorzy Wojewódzkiego Domu a następ­nie Ośrodka Kultury. Pierwszym z nich był założyciel kina wspomniany tu już mgr Zbi­gniew Czerski, (1958–1660), następnie Jan Królik (1960–1967), Janusz Księski (1967–1977), Ryszard Szwedowski (1977–1980), Edward Witkowski (1980–1987), Andrzej Ro­siak (1988–1989),Teresa Dudowa ( 1989–1990), Elżbieta Czerska (1990–1991), Jolanta Kacprzykowska (1991–1997). Najstarszym i najdłużej pracującym w kinie „Adria” był będący obecnie na emeryturze Józef Nejman, który na stanowisku gł. operatora przepra­cował w „Adrii” 32 lata tj. od 1958 do 1990 roku.

W chwili obecnej, od maja 1997 roku dyrektorem kina jest Pani mgr Maria Sobczak, a bezpośrednim kierownikiem, Pan Jan Mainka., zatrudniony na tym stanowisku od 1. wrze­śnia 1990 roku.

Myślę, że wszystkim wymienionym tu dyrektorom i pracownikom należą się słowa po­dziękowania i uznania. To bowiem oni są twórcami tego jubileuszu i obecnych osiągnięć „Adrii”. To dzięki nim, ich myśleniu, staraniom, wytrwałości i uporowi a przede wszyst­kim konkretnemu działaniu zawdzięczamy fakt, że kino „Adria” w takiej a nie innej kon­dycji obchodzi swoje 40 lat.

Ogromnym nieporozumieniem i niepowetowaną stratą byłby fakt zamknięcia kina „Adria” właśnie teraz. A stać tak się może każdej chwili, jeśli obecny właściciel budynku przy ul. Toruńskiej 30 w którym od 40 lat mieścił się Wojewódzki Ośrodek Kultury a wraz z nim kino „Adria”, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” zdecy­duje się wystawić na przetarg, salę mieszczącą kino. Ufam że tak się nie stanie i że wszel­kie plany związane z funkcjonowaniem kina i jego modernizacją będą mogły być realizo­wane a „Adria” nadal dobrze i coraz lepiej służyła będzie mieszkańcom Bydgoszczy i oko­lic.­­­